http://www.marcocops.nl/

Het project heet Dazzle shelter en kwam tot stand binnen de context van ADAM, een soort Amsterdam Biennale voor Actuele Kunst, georganiseerd door SMART Project Space te Amsterdam.

Het uitgangspunt van DAZZLEshelter is dat ruimte aan de openbaarheid wordt onttrokken door shelters voor daklozen te bouwen. Deze sheters zijn gecamoufleerd door middel van wanden die worden afgewerkt met een fotografische reproductie van de directe omgeving.

De DAZZLEshelter is een functionele folly die onderdak biedt aan een dakloze. De shelters zijn gecamoufleerd omdat zij de publieke ruimte claimen voor gebruik van iemand die zich geen onderkomen kan veroorloven. De camouflage is een voorwaarde om de ontmanteling van de shelter te voorkomen en tegelijkertijd een commentaar op de omgang met daklozen in onze samenleving die hen weliswaar tolereert, maar hier de voorwaarde aan verbind dat ze geen overlast veroorzaken en liefst zoveel mogelijk buiten ons gezichtsveld worden gehouden.
Dit project maakt de bijna onzichtbare aanwezigheid van de dak- en thuislozen in de stad tot een fysieke realiteit en confronteert ons met de vanzelfsprekendheid waarmee we de binnenstad overleveren aan een aangeharkte en opgeruimde commerciële monocultuur die primair gericht lijkt het vervullen van onze individuele behoeften als consument.

De kern van het project is dat het zich niet alleen richt op het kunstpubliek, maar dat het zicht tevens richt op mensen die zo mogelijk het verst verwijderd zijn van de belevingswereld van het ingevoerde kunstpubliek. Daarnaast appelleert het project aan gevoelens waartoe iedereen, ook zonder specifieke kennis van hedendaagse beeldende kunst of betrokkenheid met de doelgroep van dak- of thuislozen, zich kan verhouden; meer in het bijzonder, aan de behoefte die bijna iedereen als kind heeft gehad om ergens een geheim plekje voor zichzelf in te richten.

Omdat DAZZLEshelter een uitgelezen kans biedt om aandacht te vestigen op het probleem van dak- en thuislozen en het werk van de hulpverleners, is de inzet geweest om het project te laten adopteren door een instelling die actief is in de hulpverlening aan daklozen. Deze instelling is HVO Querido geworden.
De samenwerking met daklozen richtte zich onder meer op het vinden van geschikte plekken en een inventarisatie van de specifieke wensen van de daklozen in verband met het ontwerp van de shelters. Het ontwerp van de shelters is in samenwerking met de dak en thuislozen ontstaan, Ze zijn in die zin ‘custom-made, maar in het ontwerpproces is wel rekening gehouden dat de verschijningsvorm niet slechts iets verteld over één of enkele dak en thuislozen, maar dat ze ook een bredere thematiek aansnijden, waardoor ze een metafoor kunnen zijn voor de gehele doelgroep.
Door deze manier van werken is eigenlijk meer te spreken van een ‘ontwerp strategie’ dan een vanuit de kunst gedachte vormvertaling.

De units zijn intensief gebruikt zijn door de doelgroep, gedurende het gehele project hebben dak en thuislozen de units bewoond en daarmee deze tevens bewaakt tegen molest.